~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...................................................................Η2O // science ...άνθρωπος, επιστήμες, έρευνα,
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Η εξουσία χαρίζει τα αγαθά της μόνο σε όσους επιθυμούν να την υπηρετήσουν". Μιχ. Σπέγγος

..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη...
Νίκος Μπελογιάννης




Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Ένας Έλληνας αστρονόμος συμμετείχε στην ομάδα που ανακάλυψε έναν νέο πλανήτη, τα χαρακτηριστικά και το μέγεθος του οποίου είναι παρόμοια με αυτά της Γης.

   ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ    


Ενας Eλληνας στην ομάδα που ανακάλυψε το «αδερφάκι» της Γης -Τον πλανήτη «Proxima B»


Ένας Έλληνας αστρονόμος συμμετείχε στην ομάδα που ανακάλυψε έναν νέο πλανήτη, τα χαρακτηριστικά και το μέγεθος του οποίου είναι παρόμοια με αυτά της Γης.
Σε μία σημαντική ανακοίνωση προέβησαν την εβδομάδα που πέρασε οι Ερευνητές του Eυρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO), επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες για την ανακάλυψη ενός δυνητικά φιλόξενου για ζωή εξωπλανήτη που περιφέρεται γύρω από το πλησιέστερο άστρο στο ηλιακό μας σύστημα.
Πρόκειται για τον πλανήτη Proxima B, ο οποίος περιφέρεται γύρω από το άστρο «Εγγύτατος του Κενταύρου», έναν ‘κόκκινο νάνο’ που απέχει 4,37 έτη φωτός από τον Ήλιο, απόσταση που κατατάσσει το εν λόγω άστρο στον πλησιέστερο γείτονα του Ήλιου μας.
Μεταξύ της πολυπληθούς ομάδας που συμμετείχε στην έρευνα, ήταν ο Έλληνας αστρονόμος Γιάννης Τσάπρας, από το Κέντρο Αστρονομίας της Χαϊδελβέργης, ο οποίος και έδωσε συνέντευξη στον Νίκο Φωτάκη και στον «Νέο Κόσμο».

Πώς έγινε η ανακάλυψη;

Ο Εγγύτατος Κενταύρου β’ ανακαλύφθηκε με την συντονισμένη διεθνή προσπάθεια 31 επιστημόνων από οκτώ διαφορετικές χώρες. Χρησιμοποιήσαμε τον φασματογράφο HARPS στο μήκους 3,6 μέτρων τηλεσκόπιο του Παρατηρητηρίου Νότιας Ευρώπης (European Southern Observatory – ESO), στην Χιλή, το οποίο μετρά πώς ‘δονείται’ το αστέρι καθώς κινείται γύρω του ο πλανήτης. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιήσαμε τα τηλεσκόπια του δικτύου Παγκόσμιων Τηλεσκοπικών Παρατηρητηρίων Las Cumbres (LCOGT) και το ASH2 στο San Pedro de Atacama, για να καταγράψουμε το πόσο ενεργό είναι το άστρο, ώστε να μην εκλάβουμε την αστρική δραστηριότητα για πραγματικό πλανητικό σήμα.

Πώς λειτουργεί η τεχνική σας;

Η μέθοδος ακτινικής επιτάχυνσης βασίζεται στο γεγονός ότι το αστέρι και ο πλανήτης βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το κοινό κέντρο μάζας τους, με αποτέλεσμα το αστέρι να μην είναι εντελώς ακινητοποιημένο. Αυτές οι μικρές περιοδικές κινήσεις μετατοπίζουν το κανονικό φάσμα φωτός που βγαίνει από το αστέρι ελαφρώς προς το γαλάζιο, όταν το αστέρι κινείται προς το μέρος μας ή ελαφρώς προς το κόκκινο, όταν το αστέρι απομακρύνεται. Από την περίοδο αυτής της κίνησης μπορούμε να υπολογίσουμε την απόσταση που απέχει ο πλανήτης από το αστέρι.

Εσείς, πώς βρεθήκατε στο project;

Το 2013, όταν ήμουν ακόμη στο Queen Mary University στο Λονδίνο, ένας συνάδελφος είχε κάποιες παρατηρήσεις απο τον Proxima Centauri (Εγγύτατο Κενταύρου) που τον είχαν βάλει σε υποψίες ότι πρέπει να υπάρχει ένας μικρός πλανήτης εκεί. Το πρόβλημα ήταν ότι ο αστέρας είναι ενεργός (έχει δηλαδή εκλάμψεις) και το σήμα που έβλεπε δέν ήταν ξεκάθαρο. Συζητούσαμε απο τότε λοιπόν πώς να οργανώσουμε μια σειρά παρατηρήσεων που θα οδηγούσε στην επιβεβαίωση ή απόρριψη αυτού του σήματος.

Ποιες αρμοδιότητες είχατε;

Χρησιμοποίησα τα ρομποτικά τηλεσκόπια του LCOGT για να καταγράψω την ενεργειακή συμπεριφορά, και τυχόν εκλάμψεις, του Proxima καθ’όλη τη διάρκεια των παρατηρήσεων. Αφού έκανα την ανάλυση των παρατηρήσεων, και σε συνδυασμό καθ’όλη τη διάρκεια του προγράμματος με τις μετρήσεις του HARPS, κατορθώσαμε να διαχωρίσουμε το χαρακτηριστικό σήμα του πλανήτη απο τη μεταβλητή λαμπρότητα του αστέρα.

Τι περιμένατε να συμβεί;

Είχαμε βέβαια τις υποψίες μας ότι υπήρχε εκεί πλανήτης απο προηγούμενες παρατηρήσεις, αλλά κανείς μας δεν ήξερε αν θα τον βρίσκαμε ή όχι.

Γιατί είναι σημαντική αυτή η ανακάλυψη;

Ξέρουμε ήδη ότι υπάρχουν χιλιάδες πλανήτες σε τροχιά γύρω από απομακρυσμένα αστέρια, αλλά αυτός είναι ένας πλανήτης με μάζα σχεδόν ίδια με την Γη, σε μια εύκρατη ζώνη γύρω από τον Εγγύτατο του Κενταύρου, δηλαδή στην γειτονιά μας, σε απόσταση περίπου 4,2 έτη φωτός! Βέβαια, δεν ξέρουμε κατά πόσον αυτός ο πλανήτης ευνοεί τη ζωή ή αν έχει αναπτυχθεί ζωή εκεί, αλλά οι επιστήμονες θα το ερευνούν αυτό για τις επόμενες δεκαετίες.

Πώς ξέρουμε τα χαρακτηριστικά του;

Η ελάχιστη μάζα του πλανήτη (έχει υπολογιστεί σε 1,3 Γήινες μάζες) έχει προκύψει από τις μετρήσεις μας. Δεν έχουμε κάποια σαφή ένδειξη για την σύνθεση του πλανήτη, αλλά λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος και τα θεωρητικά μοντέλα σχηματισμού και δομής πλανητών, είναι πολύ πιθανό αυτός ο πλανήτης να είναι βραχώδης. Η απόστασή του από το αστέρι του, μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι, αν υπάρχει νερό στην επιφάνεια του πλανήτη, είναι δυνατόν να είναι σε υγρή μορφή, κάτι που εξαρτάται από την ατμόσφαιρα του πλανήτη.

Μπορεί να υπάρχει ζωή εκεί;

Αν έχει ατμόσφαιρα και αν υπάρχει νερό – κι αυτές είναι δύο μεγάλες υποθέσεις – οι τοπικές συνθήκες μπορεί να είναι ευνοϊκές για την ζωή. Αλλά δεν ξέρουμε στην πραγματικότητα. Πρέπει να μελετήσουμε πολύ περισσότερο αυτό το σύστημα κατά την διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, προκειμένου να μπορούμε να είμαστε σε θέση να απαντήσουμε τέτοιες ερωτήσεις.

Ποιες είναι οι προοπτικές να επικοινωνήσουμε ή να τον επισκεφτούμε;

Αν υπάρχει ένας τεχνολογικά ανεπτυγμένος πολιτισμός με ραδιοτεχνολογία στον Εγγύτατο Κενταύρου β, η αποστολή και η λήψη σημάτων θα απαιτούσε 4,2 χρόνια. Ωστόσο, το συστημα έχει μελετηθεί εκτενώς στο παρελθόν και δεν υπάρχουν ενδείξεις σημάτων που να έρχονται από εκεί. Το ότι γνωρίζουμε πως υπάρχει ένας τέτοιος πλανήτης, ίσως σημαίνει ότι αξίζει τον κόπο να ψάξουμε λίγο περισσότερο. Το καλό είναι ότι μία αμφίδρομη επικοινωνία έχει καθυστέρηση ‘μόλις’ 8,4 ετών, οπότε, μετά την αποστολή ενός ισχυρού ραδιοσήματος, δεν θα χρειαζόταν να περιμένουμε τόσο πολύ για μια πιθανή απάντηση. Όσο για την πιθανότητα να τον επισκεφτούμε σύντομα, αυτή είναι μικρή, τουλάχιστον με την τεχνολογία που έχουμε σήμερα στην διάθεσή μας. Αλλά μπορεί να είμαστε σε θέση να στείλουμε ρομπότ για να εξερευνήσουν εκ μέρους μας.

Πόσον καιρό θα έπαιρνε κάτι τέτοιο;

Με την σύγχρονη τεχνολογία, αν υποθέσουμε ότι έχουμε ένα σκάφος που να ταξιδεύει με ταχύτητα 56,000 χλμ/ ώρα – αυτήν την ταχύτητα έπιανε η αποστολή Deep Space 1 – θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον 81 χιλιάδες χρόνια για να φτάσουμε στον Εγγύτατο Κενταύρου! Από την άλλη, το φιλόδοξο σχέδιο Starshot σκοπεύει να στείλει μικρά ρομπότ παρατήρησης στο σύστημα του Κενταύρου σε ένα ταξίδι που θα διαρκεί μόλις 20 χρόνια.

Πώς έχει επηρεαστεί η οπτική σας πάνω στη ζωή, από τα ευρήματα της δουλειάς σας;

Πολύπτυχη ερώτηση. Επιρροές υπάρχουν σίγουρα σε διαλεκτικό επίπεδο, και οποιοσδήποτε έχει κάποιο παραπάνω ενδιαφέρον για την αστρονομία αντιλαμβάνεται κάπως διαφορετικά το «εγώ» σε σχέση με το »εκεί έξω». Ο Carl Sagan, συνοψίζοντας έγραψε: «astronomy is a humbling and character-building experience». Σε πιο πρακτικό επίπεδο, από την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη στα μέσα του ’90 μέχρι σήμερα έχουμε ανακαλύψει χιλιάδες νέους (και εξαιρετικά απόμακρους) εξωπλανήτες. Η μεγάλη ερώτηση, βέβαια, είναι εάν υπάρχει ζωή σε κάποιον απ αυτούς, τί είδους ζωή είναι και πώς θα μπορέσουμε να την εντοπίσουμε. Η έρευνα τις επόμενες δεκαετίες εκεί θα επικεντρωθεί και πιστεύω ότι οι γενιές που ζούνε σήμερα θα έχουν για πρώτη φορά στην ιστορία απαντήσεις και αποδείξεις. Κατά πάσα πιθανότητα όμως θα πρόκειται για κάποια μορφή βακτηριδιακής ζωής κι όχι για Χολυγουντιανούς εξωγήινους. Έστω και μιά τέτοια ανακάλυψη θα τραντάξει τον κόσμο της βιολογίας, και όχι μόνο, γιατί ότι ξέρουμε για τη ζωή προέρχεται απο ένα και μόνο δείγμα – τη ζωή στη Γή, που είναι μέν ποικιλόμορφή, αλλά έχει μία κοινή αρχή.

Η δική σας προσωπική φιλοδοξία ποια είναι;
Δεν έχω φιλοδοξίες, μόνο ασίγαστη περιέργεια.

RELATED ITEMS:

_______________
http://arouraios.gr/2016/08/enas-ellinas-stin-omada/

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ,23 August 2016 / απο DOCTV.GR (author)
Απολαμβάνω:
«O πατέρας μου μου έλεγε: «Παιδί μου, αυτό που έχουμε είναι από εδώ μέχρι εκεί. Ό,τι έχεις, λοιπόν, να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις». Η απόλαυση είναι μια πραγματικά ουσιαστική λέξη. Σε αντίθεση με την ευτυχία, η οποία είναι φευγάτη, στιγμιαία. Εγώ προσπαθώ να απολαμβάνω τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη, τη φύση, το καλό φαγητό, τους φίλους μου, τις παρέες, το πιοτό, το πούρο, μέσα στην έννοια του μέτρου προφανώς, εν γένει την καλή απλή ζωή. Από κει και πέρα, είμαι ευχαριστημένος που διάλεξα να κάνω κάτι στη ζωή μου, τη φυσική, που με γεμίζει εντελώς».
Βεβαιότητες:
«Το χαρακτηριστικό της μοντέρνας φυσικής είναι η αβεβαιότητα. Η φυσική μας λέει ότι τα πάντα είναι αβέβαια. Και όπως θα πω και στην ομιλία μου στο Εθνικό Θέατρο, αν δεν υπήρχε αυτή η αρχή της αβεβαιότητας, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα. Παρόλο, όμως, που είμαι υπερασπιστής του παραλόγου και της κβαντικής αβεβαιότητας, στην καθημερινή μας ζωή πρέπει να έχουμε κάποιες βεβαιότητες, κάποιες σταθερές, γιατί αν είναι όλα ρευστά και αβέβαια, πάμε στο χάος και χαθήκαμε. Τώρα, αν έχω μία βεβαιότητα, αυτή είναι ότι αγαπώ τη ζωή και ότι η φυσική είναι η ζωή μου. Νομίζω πως όταν έρθει η ώρα μου, μέχρι την τελευταία μου ανάσα, το χέρι μου όλο και κάποια εξίσωση ή παρατήρηση θα γράφει. Επίσης, μια και μιλάμε για βεβαιότητες, οι Αμερικανοί λένε: "Δύο πράγματα είναι βέβαια στη ζωή: ο θάνατος και η εφορία"». (γελάει)
Γεννήθηκα:
«Στην Αθήνα, στο μαιευτήριο Έλενα, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1948. Απέναντι από το Έλενα, στο τότε 3ο Γυμνάσιο και νυν 2ο Πειραματικό, έβγαλα το σχολείο. Δίπλα, ήταν το γνωστό αναμορφωτήριο Στεφανία, απ’ όπου και η ομώνυμη ταινία. Πιο πέρα, το γήπεδο του Παναθηναϊκού, οπότε καταλαβαίνετε, είμαι Παναθηναϊκός. Η μητέρα μου με γέννησε στα 19 της -μια πανέξυπνη γυναίκα, κοντούλα αλλά σπίθα. Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ πράος άνθρωπος. Εγώ έχω πάρει το νεύρο και την ενεργητικότητα της συγχωρεμένης της μάνας μου. Λοιπόν, πίσω στη γέννησή μου, ήταν να γεννηθώ στις 11 Σεπτεμβρίου, αλλά δεν μπορούσα να γεννηθώ, γιατί είχα πολύ μεγάλο κεφάλι και έπρεπε να γίνει καισαρική, αλλά ο γιατρός έλειπε και τελικά έγινε η επέμβαση δύο μέρες μετά. Απ’ ό,τι μου έλεγε η μάνα μου, βγήκα κυριολεκτικά οριακά ζωντανός, καθώς γεννήθηκα μοβ, μπλαβής από την ασφυξία και φυσικά με πολύ μεγάλο κεφάλι. Τόσο μεγάλο στα πρώτα μου παιδικά χρόνια, που όταν με έβλεπαν τα άλλα παιδιά, έφευγαν. Ευτυχώς, πριν πάω στο δημοτικό, πήρε κανονικές διαστάσεις, γιατί το μέγεθός του είχε γίνει βραχνάς για τη μητέρα μου».
Δραπετεύω:
«Θεωρώ πως είμαστε από γεννησιμιού μας δραπέτες. Γεννιόμαστε δραπετεύοντας από τη μήτρα της μάνας μας και ζούμε δραπετεύοντας από τον θάνατο. Σκανταλιάρηδες και σκασιάρχες εκ προοιμίου, λοιπόν. (γελάει) Από μικρός, λοιπόν, είχα μεγάλο σεβασμό και αγάπη για τους περιθωριακούς, όχι για κάτι νούμερα που περιφέρονται ως τέτοιοι, αλλά για τους αυθεντικούς, οι οποίοι, λόγω ιδεολογίας, ενσυνείδητα, δεν επιθυμούν να βρίσκονται στο κέντρο των πραγμάτων αλλά δημιουργούν και υπάρχουν στις παρυφές της κοινωνίας. Μιλάω για μεγάλους καλλιτέχνες και λογοτέχνες, που έζησαν ως δραπέτες της κοινωνίας. Γι’ αυτό, το "δραπετεύω" μου ασκεί διαχρονικά μια μαγεία και έλξη».
Ελλάδα:
«Είναι πολλά πράγματα για μένα. Κατ' αρχάς, είναι μια πνευματική ιδιότητα, μια υψηλή ιδέα που δημιούργησε τη δημοκρατία, τις επιστήμες και τις τέχνες και αυτή την Ελλάδα φέρω μαζί μου και στο εξωτερικό. Γι’ αυτό και διατήρησα και διατηρώ πάντα την επαφή μου με τη ρίζα μου, την πατρίδα μου. Για μένα, η Ελλάδα είναι κάτι που σχεδόν δεν συνδέεται με τον παρόντα ελληνικό χωροχρόνο. Γι’ αυτό θλίβομαι βαθύτατα με τις πολιτικές-οικονομικές εξελίξεις των τελευταίων ετών. Είναι μια κατάντια που δεν μας αξίζει. Νομίζω πως ο ελληνικός λαός, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, είμαστε πιο έξυπνοι, πιο έντιμοι από ό,τι μας παρουσιάζουν και δικαιούμαστε καλύτερης τύχης. Οι Έλληνες διαπρέπουν όπου και αν βρεθούν στο εξωτερικό. Μαγιά ικανών ανθρώπων υπάρχει, λοιπόν. Τώρα, πώς καταφέραμε και έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει, πρέπει να το δούμε πολύ σοβαρά. Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Γιατί αυτοί οι κύριοι που ήταν και είναι στη Βουλή εκλέγονται και δρουν με "εντολή λαού", με δημοκρατικές διαδικασίες».
Ευτυχία:
«Για να είναι κανείς ευτυχισμένος, πρέπει να του λείπουν μερικά data. Καμιά φορά δε, μπορεί να αφήνουμε εσκεμμένα απ’ έξω μερικά data, για να νιώσουμε κάποια στιγμιαία ευτυχία».
Ζηλεύω:
«Έχω ζηλέψει στη ζωή μου, με την έννοια του θαυμασμού και όχι του φθόνου, τους καλούς επιστήμονες. Θα ήθελα να είμαι καλύτερος επιστήμονας, όπως ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ, ο Πολ Ντιράκ. Έχω, επίσης, θαυμάσει και ζηλέψει το έργο του Τζέιμς Τζόις, του Αλμπέρ Καμί, του Όρσον Ουέλς».
Ήρωες:
«Το ότι ζούμε μας καθιστά όλους μικρούς ήρωες. Ο καθένας στον χώρο και τον χρόνο του και ανάλογα με τις δυνατότητές του κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Όμως, η έννοια του ήρωα είναι συνυφασμένη με κείνη της ήττας. Συχνά, πρέπει να ηττηθεί κάποιος για να φανεί το μεγαλείο του, η ηρωική του διάσταση».
Θεός/ Θάνατος:
«Το υπαρξιακό ζήτημα του θανάτου γέννησε στον άνθρωπο την ανάγκη για την αναζήτηση του Θεού. Τώρα, λέω πως τον θάνατο δεν τον φοβάμαι, ή έτσι, τουλάχιστον, έχω πείσει τον εαυτό μου. Ενδεχομένως, δεν τον πολυσκέφτομαι τον θάνατο, γιατί προσπαθώ να ζω έντονα. Πάντως, στην κηδεία μου θα ήθελα να παίζει του Νίνο Ρότα ένα κομμάτι από το Άμακορντ του Φελίνι, όταν μπαίνει το μεγάλο πλοίο, το Ρεξ, στο λιμάνι του Ρίμινι. Θυμάμαι, όταν είχα δει την ταινία στην Αγγλία, σκέφτηκα πως αυτή η μουσική θέλω να παίζει στην κηδεία μου».
Ιστορία:
«Είμαστε στο Δημοτικό, στου Ζωγράφου, το 1960 ακριβώς, εγώ 12 ετών. Κάθε Κυριακή, μας πήγαιναν υποχρεωτικά στο Κατηχητικό, στην εκκλησία του Αγίου Θεράποντα. Μια μέρα, μας μίλησαν για τον Ιωσήφ, όχι τον σύζυγο της Παναγίας, αλλά τον γιο του Ιακώβου, τον οποίο αγαπούσε πολύ ο πατέρας του αλλά όχι και τα αδέρφια του. Τον Ιωσήφ κάποια στιγμή τον πέταξαν σε ένα πηγάδι και μετά βρέθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε πρίγκιπας. Για να μην μακρηγορούμε, λόγω Ιωσήφ, βρέθηκαν οι Εβραίοι στην Αίγυπτο. Όταν τελείωσε η ιστορία στο κατηχητικό και μας ζήτησαν να γράψουμε το ηθικό δίδαγμα, εγώ έδωσα λευκή κόλλα, γιατί διαφωνούσα ότι ήταν θέλημα Θεού και επέμενα ότι ήταν βασικό ότι τον μισούσαν τα αδέρφια του και του έκαναν κακό. Το τι έγινε στο Κατηχητικό, δεν περιγράφεται! Με έβγαλαν έξω και δεν ξαναπήγα, γεγονός, βέβαια, που πολύ χάρηκα».
Καθρέφτης:
«Από το μόνο από το οποίο δεν μπορούμε να κρυφτούμε είναι ο εαυτός μας. Λέω, λοιπόν, συχνά στους φίλους μου ότι θέλω να είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου, να μην κάνω κακό σε άνθρωπο, γιατί όταν ξυρίζομαι το πρωί μπροστά στον καθρέφτη, θέλω να μου χαμογελάω και να σφυρίζω ωραίες, αγαπημένες μουσικές. Θέλω να μην ντρέπομαι, όταν με αντικρίζω στον καθρέφτη. Γιατί όλοι μας ξέρουμε βαθιά μέσα μας ποιοι πραγματικά είμαστε και τι έχουμε ή δεν έχουμε κάνει. Ίσως, αυτοί που αφήνουν γένια να μη θέλουν να αντικρίζουν συχνά τον καθρέφτη τους».
Λάθη:
«Όπως έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ: "Εμπειρία είναι το όνομα που ο καθένας δίνει στα λάθη του". Αν δεν κάνεις λάθη, δεν ζεις. Ο Φάινμαν, που είχε κάνει πολλά λάθη, ακόμα και στα δικά του διαγράμματα -και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά, έλεγε και γέλαγε: "ο μόνος τρόπος να μην κάνεις λάθη είναι να μην κάνεις τίποτα"».
Ματαίωση:
«Από μικρό παιδί, όταν έλεγα κάτι, το έκανα. Έχω, λοιπόν, ένα κόκκινο πανί, μία απίστευτα σκληρή στάση όταν μου ματαιώνουν κάτι. Είμαι ανηλεής όταν αισθάνομαι ότι με ματαιώνουν, μου ακυρώνουν κάτι εσκεμμένα. Έχω καταστρέψει σχέσεις λόγω αυτού, όταν ήμουν μικρότερος».
Νέα Γενιά:
«Πρέπει να στηριζόμαστε στους νέους. Η νέα γενιά, εξ ορισμού, έχει υποχρέωση να αντιμετωπίζει τα πράγματα και ναι, να τα αλλάζει. Λέμε συχνά ότι παραδίδουμε στους νέους έναν κατεστραμμένο κόσμο, αλλά μήπως και εμείς στα μέσα του περασμένου αιώνα τι βρήκαμε; Δεν είχαμε να φάμε, τρώγαμε ψωμί με αλάτι, αλλά πολεμήσαμε. Πρέπει να πολεμήσουν και οι σημερινοί νέοι για τη ζωή που θέλουν να έχουν. Ας δουν το κινέζικο ιδεόγραμμα της κρίσης, το οποίο σημαίνει ταυτόχρονα και ευκαιρία. Να κάνουν αυτή την κρίση μια μεγάλη ευκαιρία».
Ξαγρυπνώ:
«Συνεχώς, συνήθως λόγω δουλειάς. Κατά κάποιον τρόπο, είμαι εθισμένος στο ξενύχτι -τα ελληνικά γονίδια, βλέπετε. Ως θεωρητικός φυσικός, θέλω ησυχία για να δουλέψω και η νύχτα προσφέρεται για δημιουργική εργασία. Βάζω χαμηλά μουσική ή μια ταινία στην τηλεόραση και δουλεύω. Οι καλύτερες ιδέες μου έχουν έρθει νύχτα, ξαγρυπνώντας».
Όχι:
«Έχω πει πολλά όχι και σε προσωπικό και σε δημόσιο επίπεδο. Και τώρα τελευταία, έχω πει όχι σε πρόταση μεγάλου κόμματος να κατέβω για βουλευτής επικρατείας. Έχω πει όχι σε διάφορες θέσεις. Κοιτάξτε, εγώ είμαι γεννημένος φυσικός. Δεν έχω πάστα πολιτικού. Δεν μπορώ να αναλάβω θέσεις που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενό μου. Οπότε δεν έχω μετανιώσει που έχω αρνηθεί διάφορες δημόσιες θέσεις, αν και κάποιες ήταν πραγματικά τιμητικές και ήταν δύσκολο να αρνηθώ. Σε προσωπικό επίπεδο, ναι, έχω μετανιώσει για κάποια όχι μου. Γιατί πιστεύω πως είναι καλύτερα να μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει, παρά για κείνα που δεν έχεις κάνει».
Παιδεία:
«Πέρα από την εγκύκλια παιδεία, πιο σημαντική είναι η ευρύτερη καλλιέργεια και κουλτούρα κάθε ανθρώπου. Τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά δεν σου εξασφαλίζουν ότι έχεις παιδεία. Η παιδεία ξεκινά μέσα από την οικογένεια, από τα "μαθήματα" που θα πάρει το παιδί πρακτικά, δια της μίμησης και του παραδείγματος, από τη μητέρα του και τον πατέρα του, και μετά έρχεται το σχολείο. Αυτά που υποφέρει σήμερα η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα ελλειμματικής παιδείας, σε όλα τα επίπεδα».
Ρίσκο:
«Στη ζωή πάντα πίστευα πως για να πετύχει κάποιος πρέπει να έχει αίσθηση του ρίσκου, λαγνεία για τη ζωή και άγρια φαντασία. Άρα, το ρίσκο για μένα είναι συνυφασμένο με τις επιλογές μου. Όπως έχει πει και ο Καμί, μου αρέσουν οι άνθρωποι που ρισκάρουν και που πάνε μέχρι την άκρη του γκρεμού, αλλά ταυτόχρονα έχουν και τη σοφία να κάνουν πίσω, όταν πρέπει».
Ραγιαδισμός:
«Αυτή η χαρακτηριστική ιδιότητα του νεοέλληνα, της "τζάμπα μαγκιάς", υποθάλπει ένα είδος ραγιαδισμού. Επειδή ξέρει ότι είναι εγκλωβισμένος, νομίζει ότι με τέτοιου είδους ξεσπάσματα αποκτά υπόσταση. Όμως, όπως έχει πει και ο Σεφέρης, "είμαστε πολύ για το τίποτα και λίγο για το κάτι". Και κάπου εδώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος της απομόνωσης της Ελλάδας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Eurogroup, αλλά σε επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο, γιατί έχουμε μια τάση εγκλωβισμού και γεωγραφικά και ψυχολογικά. Σαν να αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους Ευρωπαίους και κλεινόμαστε πίσω στο καβούκι μας. Αλλά η Ελλάδα έχει δώσει τα φώτα της στη Δύση και δικαιωματικά εκεί ανήκει».
Σιωπώ:
«Από μικρός, δύσκολα σιωπούσα, όταν έβλεπα ή άκουγα κάτι παράλογο ή άδικο. Δεν μπορώ να αντιστέκομαι στον πειρασμό να παίρνω θέση για πράγματα για τα οποία έχω ισχυρή γνώμη. Για παράδειγμα, πρόσφατα που ακούστηκε μέσα στη Βουλή από τον υπουργό Παιδείας ότι "η αριστεία είναι ρετσινιά", απορώ πώς δεν έγινε της κακομοίρας. Μα, είναι ντροπή για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αυτή η κουβέντα ειπώθηκε από άτομο με επίσημη, θεσμική θέση, από τον υπουργό Παιδείας. Δεύτερον, η δήλωση έγινε από έναν "μαρξιστή της Αριστεράς", όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται. Μου κάνει τρομακτική εντύπωση αυτή η επαίσχυντη δήλωση. Πιστεύω θα μείνει στην ιστορία της Βουλής ότι ο υπουργός Παιδείας το 2015 δήλωσε πως "η αριστεία είναι ρετσινιά" και δεν άνοιξε ρουθούνι. Όταν η επιστήμη έχει κάνει τόσα θηριώδη άλματα, όταν αυτά τα άλματα έχουν γίνει χάριν κάποιων αρίστων, μια τέτοια δήλωση είναι τουλάχιστον ακυρωτική».
Τρέλα:
«Καλά, είμαι γνωστός τρελός! (γελάει) Πιστεύω πως οι "τρελοί" πάνε αυτόν τον κόσμο μπροστά. Ο Αρχιμήδης, ο Ντα Βίντσι, ο Μότσαρτ είναι ιδιοφυείς τρελοί που άλλαξαν τον ρουν της επιστήμης και της τέχνης».
Τύχη/ Τίποτα:
«Το σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια τυχαία διακύμανση του τίποτα. Εδώ, ενώνεται η κβαντική φυσική και κοσμολογία με την υπαρξιακή φιλοσοφία».
Υπονόμευση:
«Την έχω νιώσει στο πετσί μου την υπονόμευση, τον φθόνο. Είναι πραγματικά απίστευτο πως κάποιοι άνθρωποι, αντί να ζουν και να απολαμβάνουν τη ζωή τους, ζουν μισανθρωπικά και τοξικά υπονομεύοντας τον διπλανό τους. Βρε, ζήστε τη ζωή σας και αφήστε τους άλλους να κάνουν ό,τι νομίζουν. Και αν κάνουν κάτι καλό, μιμηθείτε το, προχωρήστε το, εξελίξτε το».
Φόβοι:
«Επειδή το μυαλό μου τρέχει πολύ γρήγορα -και αυτό είναι και καλό και κακό-, καμιά φορά όταν ακούσω ή μάθω ένα άσχημο μαντάτο, αυτό το ρημάδι το μυαλό τρέχει τόσο γρήγορα στην πιο αρνητική εξέλιξη του πράγματος, που με διαλύει. Αυτή, όμως, η πρακτική έχει αποδειχτεί ενίοτε τόσο λάθος, που έχω περάσει φοβερές στεναχώριες δημιουργώντας τέρατα, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων. Κι ενώ στεναχωρήθηκα σφόδρα, χωρίς λόγο τελικά, το σύστημά μου, τα κύτταρά μου σίγουρα έχουν πληρώσει και έχουν καταγράψει όλο αυτό το στρεσάρισμα. Πολύ φοβάμαι αυτή την πλευρά μου».
Χρόνος-Χώρος:
«Ζούμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο εντελώς τυχαία, αλλά ο καθένας από εμάς θα πρέπει να κάνει όσο καλύτερη χρήση μπορεί αυτού του χωροχρονικού του δεδομένου, πέρα από μισαλλοδοξίες, δόγματα ή δοξασίες που μας εγκλωβίζουν. Αυτή η τυχαιότητα του χωροχρόνου και πόσο αυτή μας καθορίζει είναι εκπληκτική, αν τη σκεφτεί κανείς».
Ψάχνω:
«Ψάχνω να καταλάβω τον κόσμο. Όπως έχει πει και ο Αϊνστάιν, η φυσική είναι ένα ραφινάρισμα της καθημερινής σκέψης. Το ρήμα "ψάχνω" είναι το raison d’être του ερευνητή, με παραφυάδες του την οξυδέρκεια και τη φαντασία, ώστε να μένει η ουσία, ο πυρήνας της έρευνας».
Ώρα να…: «…ζήσουμε».

Ο Δημήτρης Νανόπουλος είναι διακεκριμένος Έλληνας θεωρητικός φυσικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 1948. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ της Αγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του το 1973 στη Θεωρητική Φυσική των Yψηλών Eνεργειών. Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Διετέλεσε ερευνητής στην École Normale Supérieure στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των HΠA. Το 1989 εξελέγη καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Texas A&M, College Station, όπου από το 1992 είναι διακεκριμένος καθηγητής και όπου από το 2002 κατέχει την έδρα Mitchell/Heep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. Είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC), στο Χιούστον, όπου διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory, που εδρεύει στη Λωζάνη. 
Author

DOCTV.GR

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Η αντιύλη άλλαξε τη φυσική και η ανακάλυψη της αντιμνήμης θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στην νευροεπιστήμη



Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις του περασμένου αιώνα ήταν η ύπαρξη της αντιύλης, που υπάρχει ως κατοπτρικό είδωλο υποατομικών σωματίων ύλης, όπως ηλεκτρόνια, πρωτόνια και κουάρκ, αλλά με αντίθετο φορτίο. Η αντιύλη εμβαθύνει την κατανόησή μας για το σύμπαν και τους νόμους της φυσικής και τώρα η ίδια ιδέα προτείνεται για να εξηγήσει κάτι εξίσου μυστήριο: τη μνήμη.
Όταν δημιουργούνται και ανακαλούνται μνήμες, δημιουργούνται νέες και ισχυρές ηλεκτρικές συνδέσεις μεταξύ νευρώνων στον εγκέφαλο. Η μνήμη αναπαριστάνεται από αυτές τις νέες συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων. Όμως, μια νέα θεωρία που βασίζεται στην έρευνα σε ζώα και σε μαθηματικά μοντέλα, υποστηρίζει ότι την ίδια περίοδο που δημιουργείται η μνήμη, μια «αντιμνήμη» γεννιέται επίσης, που είναι η διαμόρφωση συνδέσεων μεταξύ νευρώνων που παρέχουν το ακριβώς αντίθετο πρότυπο ηλεκτρικής δραστηριότητας από αυτό που σχηματοποιεί την κανονική μνήμη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό βοηθάει στη διατήρηση της ισορροπίας της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο.

Η ανάπτυξη ισχυρότερων συνάψεων μεταξύ των νευρώνων είναι μέρος της κανονικής διαδικασίας της μάθησης. Η διέγερση που οδηγεί σε αυτή την ισχυροποίηση όταν είναι υπερβολικά μεγάλη μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Τα επίπεδα της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο είναι λεπτεπίλεπτα και με ακρίβεια ισορροπημένα. Οποιαδήποτε υπερβολική διέγερση στον εγκέφαλο καταστρέφει αυτή την ισορροπία. Στην πραγματικότητα η ηλεκτρική ανισορροπία θεωρείται ότι βρίσκεται πίσω από ορισμένα γνωστικά προβλήματα που συνδέονται με ψυχιατρικές και ψυχολογικές καταστάσεις, όπως ο αυτισμός και η σχιζοφρένεια.
Προσπαθώντας να κατανοήσουν τις επιδράσεις της ανισορροπίας, οι επιστήμονες έφθασαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει μια δεύτερη διαδικασία μάθησης, που δρα για να εξισορροπήσει τη διέγερση που προκλήθηκε από τη νέα μνήμη για να κρατήσει το όλο σύστημα υπό έλεγχο. Η υπόθεση είναι ότι, όπως έχουμε ύλη και αντιύλη, έτσι θα πρέπει να υπάρχει μια αντιμνήμη για κάθε μνήμη. Αυτή το ακριβές κατοπτρικό είδωλο της διέγερσης της νέας μνήμης με την ανασταλτική της αντιμνήμη, εμποδίζει μια ανεξέλεγκτη θύελλα εγκεφαλικής δραστηριότητας, διασφαλίζοντας ότι το σύστημα παραμένει σε ισορροπία. Ενώ η μνήμη είναι ακόμη παρούσα, η δραστηριότητα που προκαλείται είναι υποτονική. Με αυτό τον τρόπο, οι αντιμνήμες λειτουργούν για να σιγάζουν την κανονική μνήμη χωρίς να τη σβήνουν.
Τα στοιχεία για τις αντιμνήμες, μέχρι τώρα, προέρχονται μόνο από πειραματικές εργασίες σε τρωκτικά και στοιχεία από μαθηματικά μοντέλα. Τα πειράματα αυτά απαιτούν την απευθείας καταγραφή από το εσωτερικό του εγκεφάλου, με τη χρήση ηλεκτροδίων και επειδή, όπως είναι εύκολο να εννοηθεί, για να γίνει κάτι τέτοιο στον άνθρωπο είναι παρακινδυνευμένο, οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη σε θέση απευθείας να υποστηρίξουν την παρουσία των αντιμνημών στον άνθρωπο. Σε μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Neuron, μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το UCL (University College London) έχουν επινοήσει μια έξυπνη μέθοδο να προσδιορίσουν αν η μνήμη του ανθρώπου λειτουργεί στις ίδιες γραμμές με αυτές των ζωικών εξαδέλφων του.
Όπως η μαθηματική θεωρία της αντιύλης και η μετέπειτα ανακάλυψή της στη φύση, καθώς και η δημιουργία της στο εργαστήριο ήταν τεράστιας σημασίας για τη φυσική του 20ου αιώνα, φαίνεται ότι η διερεύνηση αυτής της αινιγματικής υπόθεσης της αντιμνήμης θα είναι δυνητικά επαναστατική για την κατανόηση του εγκεφάλου και μια σημαντική εστίαση της ερευνητικής προσπάθειας για τον ερχόμενο αιώνα.


ΠηγήThe Conversation
__________________
Από  

CERN-Υποατομική Φυσική: Από τους ερευνητές στο CERN επιβεβαιώνεται η ανακάλυψη του πεντακουάρκ

Τελικά τα πεντακουάρκ είναι εδώ και φαίνεται ότι θα παραμείνουν. Δυο νέες μελέτες από τη συνεργασία LHCb στον επιταχυντή LHC του CERN εξανεμίζουν οποιεσδήποτε αμφιβολίες παρέμεναν σχετικά με την ανακάλυψη των εξωτικών σωματιδίων πέντε-κουάρκ που είχε ανακοινωθεί την περασμένη χρονιά-το 2015. Η μια μελέτη αποδεικνύει ότι τα στοιχεία για τα πεντακουάρκ διαμορφώθηκαν ανεξάρτητα. Η άλλη αναφέρει στοιχεία για εξωτικά σωματίδια αδρονίων-των οποίων οι ιδιότητες συμφωνούν με αυτά των πεντακουάρκ που παρατηρήθηκαν προηγουμένως-σε ένα νέο κανάλι διάσπασης σωματιδίου.

Τα κουάρκ κανονικά συγκεντρώνονται σε ομάδες των δυο και τριών. Αλλά τα τελευταία δυο χρόνια η συνεργασία LHCb έχει επιβεβαιώσει την ύπαρξη των εξωτικών σωματιδίων τεσσάρων-κουάρκ και πέντε-κουάρκ, που είχαν από καιρό προβλεφθεί από τους θεωρητικούς φυσικούς. Στη περίπτωση του πεντακουάρκ, η ομάδα ανέλυσε το 2015 δεδομένα από τη διάσπαση του σωματιδίου Λb, το οποίο συνίσταται από τρία κουάρκ, σε τρία σωματίδια που περιέχουν κουάρκ: ένα J/ψ, ένα πρωτόνιο και ένα φορτισμένο καόνιο. Οι επιστήμονες βρήκαν ότι μερικές φορές όταν το Λb διασπάται, μετατρέπεται σε μια ενδιάμεση κατάσταση που περιλαμβάνει ένα σωματίδιο πέντε-κουάρκ και ένα καόνιο. Αλλά παρόλο που είχαν μια τεράστια στατιστική σημαντικότητα των 9σ, το αποτέλεσμα βασίζονταν σε παραδοχές μοντέλου σχετικά με τη φύση άλλων ενδιάμεσων καταστάσεων που περιέχουν καόνιο και πρωτόνιο.

Σε μια από τις νέες μελέτες, οι ερευνητές επεξεργάστηκαν και πάλι την ανάλυση, εξαλείφοντας αυτές τις παραδοχές και έδειξαν με μια σημαντικότητα πάνω από 9σ ότι τα πεντεκαουάρκ είναι πράγματι απαραίτητα για να εξηγήσουν τα δεδομένα. Στην άλλη μελέτη, η ομάδα ξεκαθάρισε δεδομένα από ένα άλλο κανάλι διάσπασης του Λb, στο οποίο το σωματίδιο διασπάται σε ένα J/ψ, ένα πρωτόνιο και ένα φορτισμένο πιόνιο. Οι ερευνητές έδειξαν ότι τα δεδομένα είναι σύμφωνα με τη θεωρητική πρόβλεψη για διασπάσεις που αφορούν τον ίδιο τύπο των πεντακουάρκ όπως αυτά που ανιχνεύθηκαν προηγουμένως.


ΠηγήAPS
Περισσότερα στις μελέτες:
(1) Evidence for Exotic Hadron Contributions to Λ0_b→J/ψpπ−Λb0→J/ψpπ− Decays. Phys. Rev. Lett. 117, 082003 και
(2) Model-Independent Evidence for J/ψpJ/ψp Contributions to Λ0_b→J/ψpK− Decays. Phys. Rev. Lett. 117, 082002
____________
Από  στις 18 Αυγούστου 2016

H Ασημίνα Αρβανιτάκη είναι η πρώτη γυναίκα κάτοχος έδρας στο κορυφαίο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Perimeter στον Καναδά.

  Η Ελληνίδα «Αϊνστάιν»   



H Ασημίνα Αρβανιτάκη είναι η πρώτη γυναίκα κάτοχος έδρας στο κορυφαίο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Perimeter στον Καναδά.
Η νέα έδρα «Αρίσταρχος» συγχρηματοδοτείται από το Ινστιτούτο Perimeter και από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Στόχος είναι αφενός να υποστηριχθεί η πρωτοποριακή έρευνα της Ελληνίδας φυσικού πάνω στη φύση του σύμπαντος και αφετέρου να ενισχυθούν οι δεσμοί του Ινστιτούτου με την Ελλάδα στο επίπεδο της έρευνας και της εκπαίδευσης-επιμόρφωσης νέων επιστημόνων.

«Έχω δουλέψει σε μέρη όπως το Berkeley, Stanford, επισκέπτομαι το CERN κάθε καλοκαίρι, αλλά το Perimeter ήταν, ένας από τους οργανισμούς, όπου ένιωθα ως ερευνητής ότι οι δυνατότητες μου ήταν ατελείωτες. Αν είχα μια ιδέα στο κεφάλι μου και ήθελα πραγματικά να κάνω κάτι, κάποιος θα με βοηθήσει να το πετύχουμε αυτό. νιώθω όυι το περιβάλλον εδώ είναι απλά μεθυστικό», δήλωσε η Αρβανιτάκη.
Θα αφιερώσει την πενταετή θητεία της, στην προώθηση του δικού της έργου αιχμής και συμβάλλοντας στην εκπαίδευση και την κατάρτιση νέων στην Ελλάδα. Εκτός από πρώτη γυναίκα ερευνήτρια κάτοχος έδρας στο Ινστιτούτο Perimeter είναι πλέον και ένας από τους καλύτερα χρηματοδοτούμενους ακαδημαϊκούς στον Καναδά.
Η κ. Αρβανιτάκη εντάχθηκε στο δυναμικό του Perimeter Institute το 2014, μετά την απόκτηση του πτυχίου της από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού της από το Πανεπιστήμιο του Stanford. Πριν ξεκινήσει το έργο της στο Perimeter Institute, εργάστηκε ως επιστημονική συνεργάτης στο Stanford Institute for Theoretical Physics. Η κ. Αρβανιτάκη έχει περιγράψει την έρευνά της ως ευρεία και διεπιστημονική, πειραματιζόμενη με θεωρίες πέρα από το Καθιερωμένο Μοντέλο, συμπεριλαμβανομένων εννοιών όπως η υπερσυμμετρία, η σκοτεινή ύλη και οι επιπλέον διαστάσεις.
«Το μόνο που μπορώ να πω, ως κάποιος που προέρχεται από ένα μικρό χωριό στην Ελλάδα, αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν ονειρεύτηκα», δήλωσε ο Ελληνίδα ερευνήτρια. «Το μόνο πράγμα που μπορώ ειλικρινά να πω είναι ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ για το προνόμιο να γίνω μέρος της ομάδας που προσπαθεί να βοηθήσει την Ελλάδα σε μια τέτοια ώρα ανάγκης» συμπλήρωσε.
Ενώ μεγάλο μέρος του τομέα της φυσικής των σωματιδίων ασχολείται με τη «φυσική υψηλών ενεργειών», η οποία απαιτεί τεράστιους επιταχυντές προκειμένου να συνθλίψει τα σωματίδια, η έρευνα της κ. Αρβανιτάκη εστιάζει στις δοκιμές του λεγόμενου «precision frontier». Στόχος των δοκιμών αυτών είναι να διερευνήσουν τη νέα φυσική με μετρήσεις υψηλής ακρίβειας που αποκαλύπτουν μικροσκοπικές αποκλίσεις, χρησιμοποιώντας πειράματα τα οποία, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι αρκετά μικρά για να χωρέσουν στην επιφάνεια ενός γραφείου.
«Η Ασημίνα είναι μία εξαιρετική φυσικός», λέει ο Neil Turok, Διευθυντής του Perimeter Institute. «Οι ιδέες της γεφυρώνουν τη θεωρία και το πείραμα με νέους και δημιουργικούς τρόπους. Πρόκειται για ένα σπάνιο ταλέντο, σήμερα πιο αναγκαίο από ποτέ, σε μία περίοδο που ο τομέας βρίσκεται στο κατώφλι επαναστατικών εξελίξεων. Χάρη στην υποστήριξη από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, η Ασημίνα θα έχει την ευκαιρία να επιδιώξει σημαντικές ανακαλύψεις».

________________

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Τρεις ελληνικής καταγωγής επιστήμονες αποτελούν μέλη της ερευνητικής κοινοπραξίας MoEDAL που διεξάγεται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN)

Τρεις Έλληνες πρωτοπόροι στη διερεύνηση του διαστηματος



Η πρώτη επιστημονική δημοσίευση του πειράματος MoEDAL που διεξάγεται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) και αφορά την έρευνα των μαγνητικών μονοπόλων, αποτελεί ένα βήμα προόδου για την ανακάλυψη αυτού του, προς το παρόν, υποθετικού σωματιδίου που αφορά τον μαγνητισμό.
Στο πρώτο στάδιο, όπως έγινε γνωστό, το πείραμα MoEDAL του CERN κατάφερε να μειώσει το εύρος αναζήτησης του μαγνητικού μονοπόλου. Τρεις ελληνικής καταγωγής επιστήμονες του εξωτερικού αποτελούν μέλη της ερευνητικής κοινοπραξίας MoEDAL, που αναζητά το μαγνητικό μονόπολο: οι καθηγητές Νίκος Μαυρόματος και Μαρία Σακελλαριάδου του τμήματος Φυσικής του King's College του Λονδίνου και η Βασιλική Μήτσου του Ινστιτούτου Σωματιδιακής Φυσικής του ισπανικού πανεπιστημίου της Βαλένθια.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι επιστήμονες προσπαθούν μέσω πειραμάτων να βρουν ενδείξεις μαγνητικών μονοπόλων στους επιταχυντές, συμπεριλαμβανομένου και του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN. Τα θεωρητικά αυτά σωματίδια προβλέφθηκαν αρχικά από τον νομπελίστα φυσικό Πολ Ντιράκ στη δεκαετία του 1930, αλλά ποτέ έως τώρα δεν έχουν παρατηρηθεί.
Όπως στον ηλεκτρισμό υπάρχουν δύο φορτία, ένα θετικό και ένα αρνητικό, στον μαγνητισμό υπάρχουν δύο πόλοι, ο βόρειος και ο νότιος. Ενώ όμως είναι εύκολο να απομονωθεί ένα θετικό ή ένα αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο, κανείς ως τώρα δεν έχει συναντήσει ένα απομονωμένο μαγνητικό φορτίο, δηλαδή ένα μονόπολο.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο μαγνητισμός θα μπορούσε να είναι μια ιδιότητα των στοιχειωδών σωματιδίων. Συνεπώς, όπως τα ηλεκτρόνια μεταφέρουν αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο και τα πρωτόνια μεταφέρουν θετικό φορτίο, έτσι και τα μονόπολα θα μπορούσαν θεωρητικά να έχουν μόνο έναν πόλο βόρειο ή νότιο.
Αν τα μονόπολα πράγματι υπάρχουν, οι φυσικοί εκτιμούν ότι θα πρέπει να έχουν πολύ μεγάλη μάζα. Καθώς ο επιταχυντής του CERN παράγει συγκρούσεις σωματιδίων σε πρωτόγνωρες ενέργειες. Έτσι, οι φυσικοί ελπίζουν να παρατηρήσουν τέτοια σωματίδια. Για παράδειγμα, οι συγκρούσεις πρωτονίων υψηλής ενέργειας θα μπορούσαν να παράγουν ζεύγη μόνο βόρειου και αντίστοιχα μόνο νότιου μονoπόλου.
Το πείραμα MoEDAL (moedal.web.cern.ch) στον LHC έχει σχεδιαστεί ειδικά για να ανιχνεύσει αυτά τα μονόπολα. Αποτελείται από έναν μεγάλο παθητικό ανιχνευτή, που έχει εγκατασταθεί κοντά στο πείραμα LHCb. Ένα παγιδευμένο μονόπολο θα εκδήλωνε την παρουσία του κατά τη σάρωση του ανιχνευτή από ένα μαγνητόμετρο που καταγράφει την ύπαρξη μαγνητικού πεδίου.
Η πρώτη δημοσίευση της ερευνητικής κοινοπραξίας MoEDAL στο περιοδικό φυσικής υψηλών ενεργειών «Journal of High Energy Physics», βασίζεται στην ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν κατά την πρώτη περίοδο λειτουργίας του LHC. Αν και ακόμη δεν υπάρχει καμία ένδειξη για παγιδευμένα μονόπολα, τα αποτελέσματα επέτρεψαν στο πείραμα MoEDAL να θέσει νέα όρια στη μάζα τους, υποθέτοντας έναν πιθανό τρόπο παραγωγής αυτών των υποθετικών σωματιδίων.
Το MoEDAL τώρα εργάζεται ενεργά για την ανάλυση των επόμενων δεδομένων που συλλέχθηκαν από το 2015 και μετά, όταν πλέον ο ανιχνευτής είχε τεθεί σε πλήρη λειτουργία, με ορατή, κατά τους επιστήμονες, την πιθανότητα επαναστατικών ανακαλύψεων στο πεδίο της Φυσικής.
_____________

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Στίβεν Χόκιγνκ: Όσο το 1% θα κατέχει όσο το 99% των ανθρώπων και όσο το 10% θα καταδυναστεύει το 90% φυσικά θα επέλθει καταστροφή!

Χόκινγκ: Αν δεν επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο του πλούτου θα καταστραφούμε ως είδος - Ολόκληρο το άρθρο του. // (Όσο το 1% θα κατέχει όσο το 99% των ανθρώπων και όσο το 10% θα καταδυναστεύει το 90% φυσικά θα επέλθει καταστροφή! Είναι ο μονόδρομος του καπιταλισμού εφ' όσον δεν ανατρέπεται. Γιατί ακριβώς ο καπιταλισμός φύσει και θέσει είναι α π ά ν θ ρ ω π ο ς. .....................................................................  Δ.Τζ.)

Ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκιγνκ σε άρθρο του στην εφημερίδα Guardian εκφράζει την απαισιοδοξία του για το μέλλον του ανθρώπινου είδους αν η ανθρωπότητα δεν επαναπροσδιορίσει το ρόλο του πλούτου και του χρήματος στη σύγχρονη κοινωνία.
Ο Βρετανός Στίβεν Χόκιγνκ μέσα από το άρθρο του, το οποίο έγραψε με αφορμή το Brexit, προτείνει μια νέα αφήγηση, καλεί σε αλλαγή των θεμελιωδών παραδοχών σχετικά με τον πλούτο, την ιδιοκτησία, το «“δικό μου” και “δικό σου”», μακριά από τον «στενόμυαλο ορισμό του πλούτου και από την αποτυχία μας να τον κατανέμουμε πιο δίκαια, τόσο στο εθνικό επίπεδο, όσο και πέραν των εθνικών συνόρων».
«Αν δεν συμβεί αυτό δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για τη μακροπρόθεσμη προοπτική του είδους μας […] Πρέπει να μάθουμε να τον μοιραζόμαστε με περισσότερη δικαιοσύνη. Αν το κάνουμε αυτό, τότε δεν υπάρχει κανένα όριο σε εκείνα που οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν από κοινού», σημειώνει.
Ολόκληρο το άρθρο:
«Έχουν τα χρήματα σημασία; Μήπως ο πλούτος μας κάνει πιο πλούσιους; Αυτά μπορεί να φαίνονται κάπως περίεργα ως ερωτήματα για έναν φυσικό, όπως είμαι εγώ, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω πως σχετίζονται.
Η απόφασή του δημοψηφίσματος της Βρετανίας είναι μια υπενθύμιση ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους και ότι, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τη θεμελιώδη φύση του σύμπαντος, θα ήταν πολύ ανόητο να αγνοήσουμε το ρόλο που παίζει ο πλούτος και το χρήμα στην κοινωνία μας.
Έχω υποστηρίξει κατά τη διάρκεια της εκστρατείας πριν το δημοψήφισμα πως θα ήταν λάθος για τη Βρετανία να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαι λυπημένος για το αποτέλεσμα, αλλά αν έχω μάθει ένα μάθημα στη ζωή μου, αυτό είναι να κάνω το καλύτερο με αυτό που έχω.
Τώρα λοιπόν πρέπει να μάθουμε να ζούμε εκτός της ΕΕ, αλλά για να διαχειριστεί με επιτυχία το μέλλον, θα πρέπει να κατανοήσουμε γιατί ο βρετανικός λαός έκανε αυτήν την επιλογή.
Πιστεύω ότι ο πλούτος, ο τρόπος που τον αντιλαμβανόμαστε και ο τρόπος που τον μοιραζόμαστε, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφασή τους.
Όπως δήλωσε και η ίδια η νέα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, στην πρώτη της ομιλία: «Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε την οικονομία μας κατά τέτοιο τρόπο που θα επιτρέψει σε περισσότερους ανθρώπους να μοιραστούν την ευημερία της χώρας».
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα χρήματα είναι σημαντικά. Ένας από τους λόγους που πίστευα ότι θα ήταν λάθος να εγκαταλείψει η Βρετανία την ΕΕ είχε σχέση με τις επιχορηγήσεις/επιδοτήσεις.
Οι Βρετανοί επιστήμονες χρειάζονται όλα αυτά τα χρήματα που λαμβάνουν μέχρι σήμερα, και μία σημαντική πηγή της εν λόγω χρηματοδότησης είναι εδώ και πολλά χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Χωρίς αυτές τις επιδοτήσεις, πολύ σημαντικό επιστημονικό και ερευνητικό έργο δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Υπάρχουν ήδη άλλωστε κάποια πρότζεκτ Βρετανών επιστημόνων που έχουν παγώσει και θα πρέπει σύντομα η κυβέρνηση μας να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό.
Τα χρήματα είναι επίσης σημαντικά γιατί είναι απελευθερωτικά για τους ανθρώπους. Έχω μιλήσει και στο παρελθόν για την ανησυχία μου ότι οι περικοπές των κρατικών δαπανών στη Βρετανία θα μειώσουν ακόμη περισσότερο την υποστήριξη που παρέχεται σε μαθητές με αναπηρία, υποστήριξη καθοριστική και για την δική μου καριέρα.
Στην περίπτωσή μου, φυσικά, τα χρήματα όχι απλώς βοηθήσαν την επαγγελματική σταδιοδρομία μου, αλλά είναι επίσης αυτά που με κράτησαν κυριολεκτικά ζωντανό.
Γι ‘αυτό και θα ήμουν το τελευταίο πρόσωπο που θα επέκρινε τη σημασία του χρήματος. Ωστόσο, αν και ο πλούτος έχει παίξει ένα σημαντικό, πρακτικό ρόλο στη ζωή μου, έχω μια διαφορετική σχέση με αυτό, απ’ ότι έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Το να πληρώσω δηλαδή για τη φροντίδα μου ως άνθρωπος με σοβαρή αναπηρία είναι ασφαλώς ζωτικής σημασίας, η απόκτηση όμως μιας περιουσίας δεν είναι.
Δεν ξέρω καν τι θα έκανα αν αποκτούσα ένα άλογο κούρσας, ή μια «Ferrari», ακόμα και αν μπορούσα οικονομικά να τα αντέξω. Γι ‘αυτό και βλέπω τα χρήματα ως διαμεσολαβητή, ως ένα μέσο για έναν σκοπό – είτε πρόκειται για ιδέες, είτε για την υγεία, είτε για την ασφάλεια – αλλά ποτέ ως αυτοσκοπό.
Είναι ενδιαφέρον ότι πολλοί θεωρούσαν αυτήν τη στάση -μέχρι πρόσφατα- ως μια προβλέψιμη εκκεντρικότητα ενός ακαδημαϊκού του Κέμπριτζ, ενώ τώρα όλο και πιο πολλοί την αποδέχονται. Οι άνθρωποι αρχίζουν να αμφισβητούν την αξία του πλούτου.
Και θέτουν ουσιαστικά ερωτήματα: Είναι η γνώση ή η εμπειρία πιο σημαντικά από τα χρήματα; Μπορεί ο πλούτος να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο της εκπλήρωσης; Μπορεί στα αλήθεια να μας ανήκει κάτι, ή είμαστε απλά παροδικοί κάτοχοι;
Αυτά τα ερωτήματα οδηγούν σε μια σημαντική αλλαγή στη συμπεριφορά μας, η οποία με τη σειρά της εμπνέει κάποιες πρωτοποριακές μορφές επιχειρήσεων, καθώς και νέες ιδέες. Αυτά έχουν ονομαστεί χαρακτηριστικά «Cathedral Projects», ως μια ισοδύναμη, σύγχρονη αναφορά στις μεγάλες, καθολικές εκκλησίες, που κατασκευάστηκαν ως μέρος της προσπάθειας της ανθρωπότητας να γεφυρώσει τον ουρανό με τη γη και να φτάσει στον Θεό.
Αυτές οι ιδέες ξεκίνησαν μέσα από μια γενιά, με την ελπίδα ότι η επόμενη θα αναλάβει τις προκλήσεις που παρουσιάζονται.
Ελπίζω και πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα αγκαλιάσουν ακόμη περισσότερο αυτές τις ιδέες στο μέλλον, γιατί βιώνουμε πια ιδιαίτερα επικίνδυνες στιγμές.
Ο πλανήτης μας και η ανθρωπότητα ως είδος, αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις. Αυτές οι προκλήσεις είναι παγκόσμιες και πολύ σοβαρές – η αλλαγή του κλίματος, η παραγωγή τροφίμων, ο υπερπληθυσμός, ο αποδεκατισμός των άλλων ειδών, οι επιδημικές νόσοι, η μόλυνση των ωκεανών κτλ.
Τέτοια ζητήματα απαιτούν από εμάς να συνεργαστούμε, σε ένα κοινό όραμα και με μια συνεργατική λογική που θα διασφαλίσει ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει.
Θα πρέπει για αυτό να προσαρμοστούμε, να επανεξετάσουμε, να αναπροσανατολιστούμε και να αλλάξουμε κάποιες από τις θεμελιώδεις παραδοχές μας σχετικά με το τι εννοούμε με τον όρο πλούτο, ιδιοκτησία, «δικό μου» και «δικό σου». Ακριβώς όπως μαθαίνουμε στα παιδιά να μοιράζονται.
Αν αποτύχουμε, οι δυνάμεις που συνέβαλαν στο Brexit, ο φθόνος και ο απομονωτισμός, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά σε όλο τον κόσμο, που τροφοδοτείται από έναν στενόμυαλο ορισμό του πλούτου και από την αποτυχία μας να τον κατανέμουμε πιο δίκαια, τόσο στο εθνικό επίπεδο, όσο και πέραν των εθνικών συνόρων, θα ενισχυθούν.
Αν συμβεί τελικά αυτό, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για τη μακροπρόθεσμη προοπτική του είδους μας.
Αλλά μπορούμε και θα τα καταφέρουμε. Οι άνθρωποι είναι ένα ον ατέλειωτα πολυμήχανο, αισιόδοξο και ευπροσάρμοστο. Πρέπει να διευρύνουμε τον ορισμό του πλούτου και να συμπεριλάβουμε σε αυτόν τις γνώσεις, τους φυσικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό.
Την ίδια στιγμή πρέπει να μάθουμε να τον μοιραζόμαστε με περισσότερη δικαιοσύνη.
Αν το κάνουμε αυτό, τότε δεν υπάρχει κανένα όριο σε εκείνα που οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν από κοινού.»